Ongeveer elke maand houdt de OTW (Organisatie voor Transformatieve Werken) een Vraag & Antwoord sessie met een van haar vrijwilligers over hun ervaringen in de OTW. Deze posts geven de persoonlijke mening van elke vrijwilliger weer en stemmen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de OTW. Evenmin vormen deze meningen het beleid van de OTW. We zijn altijd op zoek naar suggesties van fans voor toekomstige gastposts. Laat ons je ideeën weten als een opmerking op deze pagina, of neem direct contact met ons op.
Henry Jenkins is een gerenommeerd media academicus die fandom bestudeert. Zijn boek uit 1992, Textual Poachers: Television Fans and Participatory Culture is bekend over de hele wereld en wordt beschouwd als een baanbrekend werk in fanstudies. Hij reageerde enthousiast toen we hem vroegen om te gast te zijn voor onze 10e verjaardag: “deze rol is een hele eer.” Henry praat met ons over fans, studenten, en fandom.
Textual Poachers wordt nog steeds enorm vaak gelezen door studenten en mensen met een interesse in fans en fandom, maar u hebt sindsdien een stel andere boeken en artikelen geschreven. Wat is er door de jaren heen voor u als fan en academicus het meest veranderd aan fandom?
De impact van digitale media op fandom is niet te onderschatten. Fandom is niet alleen groter geworden, maar fans zijn ook wereldwijd beter verbonden met elkaar. Fans kunnen tegenwoordig veel sneller reageren op ontwikkelingen in hun favoriete programma’s, en fanwerken zijn in het algemeen veel toegankelijker, ook voor niet-fans (wat zowel positief als negatief is). Dat heeft ervoor gezorgd dat mensen op steeds jongere leeftijd fandoms ontdekken, en dat de impact van fan-activisten die het eindigen van programma’s aanvechten, steeds groter wordt (Neem bijvoorbeeld het voorbeeld van Timeless vorige lente, dat na een uitvoerige campagne opeens een heel andere toekomst had).
Op academisch vlak is er de ontwikkeling van een geheel nieuwe academische subdiscipline, met haar eigen conferenties, professionele organisaties, tijdschriften (inclusief Transformative Works and Cultures), imprints, vakken, enz. In het komende jaar alleen al worden er minstens vier academische bloemlezingen over fandom studies uitgegeven. Dit reflecteert de totstandkoming van een nieuwe generatie academici en de snelle ontwikkelingen binnen de discipline, in het bijzonder wat betreft het vat krijgen op de raciale kwestie door fandom studies.
U bent lang nauw betrokken geweest bij projecten die focussen op de wisselwerking tussen fans, werken, en de entertainment industrie. Wat heeft u daaruit opgemaakt dat u wil delen met andere fans?
Vandaag de dag hebben mediaconsumenten bepaalde verwachtingen over hun betrokkenheid bij een bepaald product. De media industrie is zich ervan bewust dat ze moeten inspelen op deze verwachtingen, en de inbreng en mening van hun publiek moeten waarderen. Helaas is niemand het eens over wat de inbreng en mening van het publiek precies is, of zou moeten inhouden, en dat is een kwestie die vorm zal geven aan de eerste paar decennia van de 21ste eeuw.
De OTW vertegenwoordigt fans wanneer ze het opnemen tegen het opleggen van het intellectuele eigendomsrecht door grote studio’s, of tegen commerciële inlijsting strategieën, en speelt dus een grote rol in deze kwestie. We moeten ons gezamenlijk afvragen wat we willen bereiken en ons collectief inzetten tegen compromissen die onze tradities en gebruiken benadelen. Fandom is het vechten waard.
U geeft al decennialang les. Wat vindt u het interessantste aan uw werk met studenten die geïnteresseerd zijn in fandom?
Toen ik begon met lesgeven over fandom, wist bijna niemand in mijn klas iets af van fanfictie of andere fangebruiken. Tegenwoordig weten zelfs de nieuwste bachelorstudenten wel iets over fandom. De meesten hebben wel eens fanfictie gelezen en velen kennen iemand die het schrijft.
In mijn graduaat werkcollege zijn alle studenten “aca-fans,” die druk bezig zijn een middenweg te zoeken tussen hun identiteit als fan en hun PhD-onderzoeksinteresses. In het meest recente werkcollege kwam het overgrote merendeel van mijn studenten uit Azië, maar er waren ook veel Europeanen en Latijns-Amerikanen. Ik geniet van hun ervaringen als fan en hun meningen over de meest cruciale onderwerpen in de discipline.
Waar hoorde u voor het eerst over de OTW en wat denkt u dat haar rol is?
Nieuws over de oprichting van de OTW kwam opeens overal vandaan, voornamelijk door mijn connecties met Escapade en van een collega van wie de partner destijds betrokken was bij de OTW. Ik vond het fantastisch om te horen over een nieuw netwerk voor de belangenbehartiging van fans dat al deze mensen samenbracht: fannish advocaten om onze Fair Use rechten te beschermen; fan academici die hun werk publiceren in peer-reviewed tijdschriften; fan programmeurs die hun vaardigheden ter gebruik van de gemeenschap stellen; en natuurlijk een archief waar fans zelf controleren wat er gebeurd met hun werken zonder gestoord te worden door web 2.0 dingen. Afzonderlijk zijn deze groepen belangrijk, maar als je ze samenvoegt krijg je een echte transformatieve beweging voor fans en hun recht om van alle beslissingen deel uit te maken.
U maakt deel uit van de raad van redacteurs van Transformative Works and Cultures-TWC (Transformatieve Werken en Culturen) en u was gastredacteur voor de 10e oplage in samenwerking met Sangita Shresthova. Wat gaf u het meeste voldoening als redacteur?
TWC heeft een van de meest degelijke, maar ook meest ondersteunende, peer-review processen die ik ooit ben tegengekomen bij een academisch tijdschrift. Ik zeg altijd tegen mijn studenten dat het een fantastisch blad is voor hun eerste publicaties omdat ze enorm veel behulpzame kritiek en ondersteuning zullen krijgen bij het schrijven en uitgeven van hun eerste essays. En het is ook nog eens open-source en vrij toegankelijk voor niet-academici via het internet.
Ons nieuwste boek, By Any Media Necessary: The New Youth Activism, hebben we te danken aan ons onderzoek naar The Harry Potter Alliance en andere vormen van fan activisme, waarbij we de politieke levens van de Amerikaanse jeugd onder de loep namen. In dat boek schrijven we over the HPA als een model voor fan activisme, maar we hebben het ook over Invisible Children, Dreamers, en American Muslim, en de thema’s die steeds terugkomen in al deze verschillende groepen. Het concept van de zogenaamde “civic imagination” (maatschappelijke verbeelding) is erg interessant voor ons. Het is geïnspireerd op de HPA en hoe ze J.K. Rowling’s slogan “imagine better” gebruikten in hun werk. De mensen waar ik mee samenwerk en ikzelf zijn nu bezig met een casebook over populaire cultuur en de ‘civic imagination’, waarin we dieper ingaan op hoe actiegroepen wereldwijd zich populaire cultuur eigen maken om hun boodschappen beter gehoor te geven. Slechts een klein deel van de activisten behoort tot fangroepen, maar ik denk niet dat ik dit fenomeen nu zou bestuderen als ik fandom niet zo nauw volgde.
Welke fandomzaken, in het verleden of het heden, hebben u het meest geïnspireerd in uw leven?
Ik blijf me verbazen over fandom als een bron van kennis voor zoveel verschillende mensen en op zoveel verschillende manieren. Een van mijn eerste professionele interesses was de manier waarop fandom mensen de kans geeft zich te ontwikkelen als schrijvers, video editors en andere creatievelingen. Beta-reading en fan mentorschap zijn voor mij altijd goede voorbeelden geweest van een peer-to-peer leersysteem.
Dankzij fandom werden vrouwen actiever online, en verminderde de kloof tussen het aantal mannen en vrouwen in cyberspace. Fandom was tevens een veilige plek waar mensen verschuivingen in sex- en genderpolitiek konden verwerken gedurende de jaren 80 en 90. Vooral voor vrouwen was dit een verandering: in fandoms konden ze openlijk hun sexuele fantasieën verkennen en nieuwe dingen ontdekken. In deze zin is fandom een feministische bewustwording voor een grote groep mensen.
Fandom ontwikkelt ook leiderschapskwaliteiten. Vrouwen in fandom ontwikkelen ondernemingsvaardigheden en activist-ervaring wat hen meer zeggenschap en invloed geeft in fancultuur. En fandom doet dit op alsmaar jongere leeftijd: dankzij online fandom kunnen middelbare schoolstudenten deel uitmaken van de grotere fangemeenschap. Deze idealen worden niet altijd verwezenlijkt en fandom kan niet altijd voldoen aan individuele behoeftes, maar door de jaren heen heb ik veel mensen ontmoet die veel geleerd hebben van hun fannish ervaringen. En voor veel van hen is de OTW dé kans om al die persoonlijke en professionele ervaring, vaardigheden en kwaliteiten die ze hebben opgedaan te gebruiken om iets terug te doen voor hun gemeenschap.
Onze eerdere gastposts kan je hier vinden
Deze nieuws post is vertaald door de vertalingsvrijwilligers van de OTW. Om meer te leren over ons werk, bezoek de Vertalingspagina op transformativeworks.org.