Poproszony o napisanie kilku słów o czasie spędzonym z OTW (Organizacją na rzecz Twórczości Przeobrażonej ) a w szczególności Archive of Our Own – AO3 (Nasze Własne Archiwum ), james_ miał tak dużo do powiedzenia, że miał problem z dostosowaniem się do limitu znaków. (Chciałby podziękować Priscilli za pomoc w edytowaniu!) Poniżej możesz przeczytać o trudniejszych czasach, których świadkiem był james_ jako członek komisji ds. Systemów oraz komisji ds. Ułatwień dostępu. Możesz też przeczytać o nagrodach, które uzyskał poprzez swoją ciężką pracę, aby utrzymać jasność naszej wizji i wysokie morale. Jak możesz zobaczyć poniżej, james_ był jednym z członków personelu, który przyjmował nagrodę Hugo Award za Najlepszą Pracę Powiązaną w imieniu AO3.

Bycie wolontariuszem dla OTW w początkach istnienia organizacji było ekscytujące, stresujące, wyczerpujące i demoralizujące, ale również tego warte. W tamtym czasie mieliśmy pięć serwerów i bezustannie dostosowaliśmy obciążenie między posiadanymi systemami. Skontaktowaliśmy się z naszymi przyjaciółmi z Dreamwidth (dzięki, Mark), którzy nam pomogli. Uczyliśmy się, nawet gdy tsunami jakim było rozwijające się AO3 rozbijało się o nasze skały.

Pomimo że zawsze zawsze znajdą się osoby, które próbują ściągnąć Cię na dno, przewali ludzie, którzy nas wspierali i utrzymywali na powierzchni. Jestem wdzięczny każdej osobie dokonującej dotacji na rzecz OTW. Twoje dotacje oznaczają, że stać nas na maszyny, które pozwalają AO3 na stabilną pracę oraz sprawiają, że ostatnimi czasy rzadko jestem budzony w środku nocy przez niespodziewane awarie.

Jeszcze jedną rzeczą, która miała duży wpływ na moją pracę wolontariusza, były nieustające konflikty moich komisji z poprzednim Zarządem OTW. Były one źródłem ogromnej frustracji, skontaktowałem się nawet z komisją Pomocy Prawnej, żeby dowiedzieć się, jak członkowie OTW mogą pociągnąć zarząd do odpowiedzialności. Po rezygnacji całego zarządu w 2015, wszystko się uspokoiło. Żadna organizacja nie jest idealna, ale wierzę, że wszyscy w OTW są obecnie dużo szczęśliwsi. Ufam, że będzie to kontynuowane i wierzę, że najlepszym sposobem, aby to osiągnąć jest zapewnienie prawidłowego przeprowadzenia każdych kolejnych wyborów. Sam stanąłem w wyborach w 2016 i zrobiłbym to ponownie, jeśli miałoby to zapewnić odpowiednią ilość kandydatów.

Osiągnęliśmy sukcesy zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne. W tym roku miałem przyjemność stanąć na scenie Worldconu w chwili, gdy AO3 wygrało Nagrodę Hugo i była to ogromna radość.

Jeśli chodzi o przyszłości wierzę, że będziemy potrzebowali większej ilości zebranych pieniędzy, aby zatrudnić więcej płatnych pracowników. Nie możemy bez końca działać w oparciu o pracę wolontariuszy. Mamy około 5% wyświetleń stron Wikipediia nasz budżet stanowi jedną trzecią ich budżetu.

Naszą serię świętującą 10 rocznicę Archive of Our Own – AO3 (Naszego Własnego Archiwum) rozpoczynamy od wysłuchania Francesci Coppa. Francesca jest założycielem OTW (Organizacji na Rzecz Twórczości Przeobrażonej) oraz najstarszym członkiem zarządu (pełni tę rolę już 5 lat). Jest z OTW do dnia dzisiejszego.

Francesca podeszła bardzo entuzjastycznie do swojego udziału w serii! Oto, co miała do powiedzenia:

Byłam w szkole prawie całe moje życie, a OTW było, bez dwóch zdań, najlepszą szkołą, do której kiedykolwiek chodziłam: jak to mówią: „wszystko, co naprawdę musiałam wiedzieć, nauczyłam się w OTW!” Mam takie miłe wspomnienia z tych wczesnych dni w lecie 2007 roku, po rozmowach dotyczących AO3. Spotkania trwały godzinami! Naomi Novik i Michele Tepper oceniały narzędzia technologiczne i opracowywały projekty doświadczeń użytkowników, a Rebecca Tushnet i Susan Gibel pracowały nad naszą dokumentacją dotyczącą organizacji non-profit i tworzyły prawne oraz instytucjonalne struktury zarządzające naszym istnieniem. (Myślę, że Susan jest niedocenionym bohaterem wczesnego OTW.)

W międzyczasie organizowałam naszych wolontariuszy w komisje. Poprosiliśmy tych, którzy byli „chętni do służby”, aby opowiedzieli nam o swoich umiejętnościach i zainteresowaniach. To była najbardziej imponująca i wzruszająca rzecz: mieliśmy prawników, programistów, specjalistów od public relations, analityków baz danych, profesjonalnych fundraiserów, administratorów systemów, dziennikarzy, konsultantów zarządzania, księgowych i pisarzy technicznych; tyle doświadczenia i wiedzy specjalistycznej, a wszystko to podarowane nam z miłości.

To jest to, co pozostaje ze mną i to, o czym teraz myślę najbardziej: OTW i AO3 dotyczą kolektywu, sieci fandomu z jego silnymi więzami („umarłbym za Ciebie”) i jego luźniejszymi więzami ( „Hej, byliśmy razem w fandomie”) i kolejno tylko więzami wspólnej tożsamości („kiedyś kochałaś coś tak, jak ja kochałam tę rzecz!”), które sprawiają, że rozpoznajemy się, gdy widzimy koszulkę, naklejkę lub otwartą zakładkę. Wszyscy dążymy do wspólnego celu. Jesteśmy tym, czym powinna być sieć: siecią ludzi gromadzących się, aby coś zbudować i utrzymać.